na wczasy nad morzem - info!
15 marca 2011r.
Żukowo. Jest to duża wieś w pow. kartuskim, posiadająca dwa dworce kolejowe: jeden — Żukowo Wsch. na linii Gdynia—Kościerzyna, drugi — Żukowo Zach. na linii Pruszcz Gdański—Kartuzy—Lębork. Zatrzymujemy się w tej miejscowości, by zapoznać się z pracą Związku Samopomocy Chłopskiej, a także by zobaczyć wielkiej wartości zabytki sztuki kościelnej. Żukowo jest siedzibą gminy. Największą dumą wsi jest olbrzymi gmach Szkoły—Pomnika wzniesiony po wojnie i oddany do użytku w dniu 1 .IX. 1951 r. Mieści się w. nim Szkoła Powszechna i Szkoła Zawodowa z internatem dla młodzieży. W pobliżu szkoły znajduje się cmentarz żołnierzy radzieckich, którzy polegli tu w czasie ciężkich walk w 1945 roku. Staraniem TPPK wzniesiono na cmentarzu Pomnik Wdzięczności, aby upamiętnić chwilę oswobodzenia z jarzma faszystowskiego. W Żukowie uruchomiono również wiele placówek gospodarczych, jak: tartak, dwa młyny, betoniarnię, ośrodek maszynowy oraz gospodę ZSCh. i 5 sklepów spółdzielczych. Przeszłość Żukowa znana jest już od pierwszej połowy XIII wieku. Był on siedzibą norbertanek, sprowadzonych przez księcia Mszczuja I ze Strzelna, gdzie fundatorem klasztoru miał być mecenas sztuki z czasów Krzywoustego, wojewoda Piotr Włast. Norbertanki otrzymały ogromne wyposażenie w postaci kilkunastu wsi, paru jezior, oraz różnych korzystnych przywilejów. Klasztor w odróżnieniu od cysterskich i kartuskiego zachował polski charakter. Wstępowały do niego przeważnie dziewczęta z możnych domów, wśród których znalazły się również siostry Świętopełka. Przy klasztorze czynna była żeńska szkoła, do której uczęszczały szlachcianki pomorskie oraz córki patrycjuszów gdańskich. Życie wsi kształtowało się według potrzeb klasztoru. Chłop nie posiadający żadnych praw odrabiał pańszczyznę, podobnie jak na pańskich folwarkach, a rolę feudała spełniał klasztor. Głównym zajęciem w szkole była nauka haftów. Żukowski zakład klasztorny słynął z artystycznie wykonanych haftów, posiadających odrębny styl. Przechowane w skarbcu szaty kościelne odznaczały się wyjątkowym pięknem. Najcenniejszy dziś obiekt to piękny ornat z czerwono-złotego brokatu (1649 r.). CPLiA, nawiązując do istniejących wśród mieszkańców tradycji i zamiłowań miejscowych kobiet, zorganizowała w Żukowie chałupniczą wytwórczość haftów kaszubskich.
Żukowo, pomorskie, Pojezierze Kaszubskie