Wczasy nad morzem - wczasynadmorzem.info

Mirachowo

20 czerwca 2012r.

Mirachowo (19 km). Stara osada, która nabrała znaczenia dopiero w XIV w., po zniesieniu kasztelanii chmieleń-skiej i osadzeniu tu pflegera podległego komturowi gdańskiemu. Na czas wojny jego obowiązkiem było między innymi dostarczenie 38 zbrojnych. Zasięg terytorialny tego obwodu obejmował Gowidlino i Sulęczyno na zachodzie, Brodnicę i Ręboszewo na południu, górny bieg rzeki Strzelniczki na wschodzie, Będargowo i Zęblewo na północy. W początkach wojny trzynastoletniej Mirachowo zajęli gdańszczanie i za zgodą królewską trzymali je do około 1470 r. W latach 1473—1772 mieściła się tu siedziba starostów niegrodowych. Urzędowali na tym starostwie między innymi Szczepańscy, Szczawińscy, rajca gdański Linde. Jak głosi lustracja z 1565 r., kiedy starostą był Mikołaj Szczawiński, "Do tego starostwa nie masz żadnego zamku, jeno dwór w Mirakowie nad jeziorem zbudowany, w którym dworze bywały sądy ziemskie tego powiatu szlachty, której niemało jest. (...) Do tego starostwa jest puszcza wielka, błotna i górna (...) jest jej na dłuż mil 8, poprzecz mil 5 (...) Do tego starostwa należy folwarków 4, ale nieprawie pożytecznych (...) nadto wsi 22." Do folwarku mirachowskiego należał również młyn na Łebie w Stryszej Budzie, karczma, kuźnia, warsztat tkacki. Do wsi dochodziło niegdyś jezioro, które zostało w XIX w. osuszone i zamienione na łąki, ciągnące się do odległego o około 1 km Jeziora Bąckiego. Od końca XVI w. odbywały się w Mirachowie sejmiki szlacheckie. Ostatnim starostą polskim był Ignacy Przebędowski, który zyskał smutną sławę jako bezwzględny gnębiciel chłopów. 17 września 1772 r. starostwo przejęli od niego Prusacy za odszkodowaniem 4666 talarów. Utworzyli oni początkowo w Mirachowie własny urząd powiatowy, który został przeniesiony w 1818 r. do Kartuz. Od tej chwili Mirachowo, w którym odbywały się jarmarki i które zaczęło przekształcać się w miasteczko, zeszło do roli zwykłej wsi. Dopiero w okresie międzywojennym, kiedy na Kaszubach rozpoczął się duży ruch turystyczny, Mirachowo stało się bardziej znane jako baza wypadowa turystów wędrujących stąd po rozległych obszarach Mirachowskich Lasów. Ich potrzebom służyła gospoda i schronisko w szkole dla 60 osób. Obecnie wieś posiada pocztę, sklep, ośrodek zdrowia, a niedaleko czynna jest cegielnia. W Mirachowie mieści się siedziba nadleśnictwa, usytuowana opodal wzniesienia nazywanego Wzgórzem Świętopełka, domniemanego miejsca roków sądowych w średniowieczu. Nieliczne już obiekty przypominają czasy świetności Mi-rachowa. Najstarszym jest murowana kaplica z sygnaturką, wewnątrz zasklepiona. Wzniósł ją na miejscu starszej z końca XVI w. Jakub Kamiński w 1740 r. Kaplica stoi w obrębie zabudowań starościńskich. Na miejscu wspomnianej w lustracji siedziby starosty wznosi się w otoczeniu starodrzewu dworek z końca XVIII w., zapewne później odnawiany. Obecny kościół wybudowali ewangelicy w 1860 r. dla kilku rodzin niemieckich mieszkających tu przed I wojną światową. Mirachowo leży na wschodnim skraju dużego kompleksu leśnego, ciągnącego się na przestrzeni ponad 12 km z północy na południe i około 10 km z zachodu na wschód. W lasach tych znajdują się liczne jeziora, a w ich sąsiedztwie mokradła i torfowiska, jak np. Staniszewskie Błoto rezerwat torfowiskowy o powierzchni 44,58 ha (3 km na południe od Mirachowa). Do ścisłych rezerwatów zaliczono śródleśne Jezioro Turzycowe ze stanowiskiem turzycy skąpokwiatowej, stanowiącej element borealnogórski. Rezerwat ten zajmuje 0,3 ha powierzchni. Położony jest w 173c oddziale Leśnictwa Mirachowo. Nad Jeziorem Wielkim jest rezerwat torfowiskowo-faunistyczny Kurze Grzędy o powierzchni 82,97 ha — bór bagienny, torfowiska, miejsce lęgowe głuszca i czapli.

Mirachowo, atrakcje